Hansken bezocht in 1654 de Italiaanse plaats Nove. Een document daarover werd door het archief van Vincenza afgelopen maart gepubliceerd. De zeventiende-eeuwse notaris die de notitie maakte, kon zijn ogen niet geloven en merkte op dat de olifant zo groot was als een rijtuig. Nove staat bekend om zijn eeuwenlange keramiekproductie en je kunt er het Museo Civico della Ceramica bezoeken.

Een maand later, op 28 april, verscheen er een opmerkelijk bericht in de Leeuwarder Courant. De beroemde Hansken-tegel in het urinoir van de Groningse studentenvereniging Vindicat is zoek. Het is de tegel waarop een olifant met zijn slurf een degen vasthoudt. Dat moet Hansken zijn, omdat het vechten met een degen een van de kunstjes was die zij vertoonde.

De tegel is onderdeel van een collectie van wel 150 tegels die de wand van het herentoilet sieren. In 2005 maakte Philip Praalberg op verzoek van uitgeverij Leporello een foto van de tegelwand met het beroemde tegeltje. De tegel had een beschadiging en besloten werd om een bewerkte foto als illustratie op te nemen in het boek Rembrandts olifant. Het verhaal van Hansken uit 2006. Die bewerkte foto is ook gebruikt in andere publicaties. In 2006 was nog niet bekend dat er in Harlingen in het Hannemahuis een tegeltableau is met een olifant. Ook die olifant houdt een degen vast en moet Hansken voorstellen.

Een delegatie van het Harlinger museum ging dit voorjaar op zoek naar de beroemde tegel in Groningen. Maar die bleek dus onvindbaar. Vindicat vermoedt dat de tegel bij een verbouwing in 2014 is zoekgeraakt en hoopt dat het toen werd veiliggesteld en nog een keer tevoorschijn komt.

Nu moeten we het doen met de foto van Praalberg van de wand als bewijs. Aan de hand van deze foto zou nog vastgesteld kunnen worden of de tegels rond die van Hansken de renovatie al dan niet hebben overleefd. In het laatste geval is er weinig hoop dat de beroemde tegel nog bestaat. Was die maar op tijd aan een museum geschonken.